Grzybica

Grzybice to choroby zakaźne wywołane miejscowym lub ogólnym zakażeniem grzybami chorobotwórczymi. Powodowane są one najczęściej przez 3 rodzaje grzybów:
1. Dermatofity, czyli grzyby atakujące i osiedlające się na naskórku, we włosach i na paznokciach.
2. Grzyby drożdżopodobne, które przede wszystkim występują w fałdach skórnych, np. w pachwinach, pod piersiami, między palcami.
3. Grzyby pleśniowe, które są groźne w przypadkach zmniejszonej odporności.
Grzybice są najczęstszymi chorobami dermatologicznymi, które dotyczą ok. 10-20% populacji ludzkiej.
Najbardziej narażone na zakażenia grzybicze są osoby o obniżonej odporności, osoby leczone sterydami, lekami cytostatycznymi, promieniami jonizującymi, chemioterapią, osoby często leczone antybiotykami, osoby niedożywione, chorujące na choroby ogólnoustrojowe, cukrzycę, choroby tarczycy, kobiety o obniżonym poziomie estrogenów, a więc także w okresie menopauzy oraz sportowcy.
Do czynników, które sprzyjają powstawaniu infekcji grzybiczych należą m. in.: otyłość, nadmierne pocenie się, niewłaściwe, ciasne obuwie, częste mikrourazy skóry stóp, praca w warunkach dużej wilgotności, korzystanie ze wspólnych łaźni, basenów oraz uprawianie sportu.
Zmiany skórne wywołane przez grzyby mogą mieć bardzo różną postać – mogą to być zmiany rumieniowe, złuszczające się, pęcherzyki, nadżerki, pęknięcia i rozpadliny skórne. Często zmianom tym towarzyszy świąd, pieczenie, a czasem nawet ból.
Podejrzewając u siebie powstanie zakażenia grzybiczego należy koniecznie zgłosić się do specjalisty dermatologa, który zazwyczaj zleca tzw. badanie mykologiczne /obejrzenie pobranego materiału pod mikroskopem oraz jego hodowlę/. Na podstawie wyniku badania lekarz dobiera najwłaściwsze leczenie.
Leczenie grzybic jest bezwzględnie konieczne. Jest to choroba zakaźna dla otoczenia oraz groźna dla pacjenta ze względu na ryzyko powikłań w chorobę układową. Grzybice są bardzo uciążliwe w leczeniu i zniechęcają pacjentów do samej choroby, jej leczenia, a nawet do lekarza. Leczenie grzybic jest procesem długotrwałym, polegających na stosowaniu leków miejscowych i często również terapii doustnej.
Należy zaznaczyć, że sukces w leczeniu tego groźnego schorzenia zależy w bardzo dużym stopniu od dyscypliny pacjenta!

Zobacz więcej >>