Grzybica skóry głowy

Grzybica owłosionej skóry głowy była kiedyś problemem dość powszechnym, spowodowanym między innymi brakiem odpowiedniej higieny osobistej. Jak wskazują jednak dane statystyczne, zauważalny jest ponowny wzrost przypadków zachorowań na tą jedną z bardziej specyficznych odmian grzybicy.
Wywoływana jest przez grzyby z grupy dermatofitów, a mianowicie mircosporum canis oraz trichopteron tonsura. Powodują one powierzchniowe zakażenie skóry głowy, atakując także mieszki włosowe. W szczególnych przypadkach zdarza się także, że zakażanie może sięgać głębiej w strukturę skóry głowy, wtedy jednak odpowiadają za to już inne gatunki dermatofitów.
Całkowite opanowanie rozwoju grzybicy skóry głowy jest trudne, gdyż jedną z jej cech charakterystycznych jest bardzo duża zakaźność – z tego też powodu większość przypadków diagnozowana jest wśród dzieci oraz nastolatków, gdyż jak wiadomo, ich systemy odpornościowe są jeszcze nie do końca rozwinięte i przy specyficznych warunkach bardzo podatne na wszelkiego rodzaju infekcje zakaźne.
Podstawowe objawy
Grzybica skóry głowy owłosionej jest schorzeniem dosyć charakterystycznym i rozpoznanie jej objawów nie powinno być większym problemem. Cechuje ją między innymi tworzenie się małych, z początku twardych guzków w okolicach mieszka włosowego. Posiadają one jednak tendencję do mięknięcia, co w efekcie powoduje uwalnianie ropnego płynu. Z czasem, kiedy liczba guzów staje się coraz większa, zaczynają one „scalać” się w jedną całość, a na głowie pojawia się bardzo wyraźny, przebarwiony wykwit. Zmiany te znacznie osłabiają włosy, nie zawsze jednak powodują ich wypadanie. Bardziej precyzyjne objawy zmian grzybicznych skóry głowy uzależnione są od tego z jaką odmianą choroby mamy do czynienia.
Rodzaje grzybicy skóry głowy
Grzybica strzygąca – W przypadku tej postaci grzybicy, będziemy mogli wyróżnić dwie odmiany, a mianowicie głęboką oraz powierzchniową. Odmiana głęboka najczęściej pojawia się albo na brodach dojrzałych mężczyzn albo też bezpośrednio na głowie małych dzieci. Powoduje zaostrzone stany zapalne, a powstałe w jej wyniku guzki są bardzo bolesne i mogą przybierać naprawdę duże rozmiary. Guzki najczęściej nie pękają samoczynnie i muszą być przebijane, aby ropna substancja miała ujście. W tej odmianie grzybicy strzygącej struktura włosa ulega kompletnemu zniszczeniu – jeżeli leczenie nie zostanie podjęte odpowiednio wcześnie, wtedy osoba chora musi pogodzić się z punktowym, jednak trwałym wyłysieniem i pozostałościami w postaci dosyć brzydkich blizn.
Postać powierzchniowa natomiast charakteruje się wszystkimi podstawowymi objawami, które zostały opisane wcześniej. Z czasem jednak dochodzi do ułamywania się włosów, ich znacznego przerzedzenia i coraz mocniejszego rozprzestrzeniania się grzyba.
Grzybica woszczynowa – dawniej zwana parchem, zdecydowanie odróżnia się od pozostałych odmian zmian grzybicznych na owłosionej skórze głowy. Jednym z jej flagowych objawów są koliste, przybierające odcienie żółci i szarości wykwity, tzw. tarczki. Wewnętrzna część takowej tarczki przeważnie zaczyna się delikatnie łuszczyć, a wraz z nią także włos, który traci swoją elastyczność, i kolor, stając się straszliwie łamliwym oraz matowym. Ta odmiana grzyba wydziela bardzo nieprzyjemny zapach, który wraz z rozwojem choroby staje się wręcz nie do zniesienia. W bardziej zaawansowanych stadiach schorzenia, poszczególne tarczki łączą się w większy wykwit – nieleczone doprowadzą do wytworzenia się idealnie gładkich i całkowicie pozbawionych owłosienia blizn, na których ponowne wyhodowanie włosa jest praktycznie niemożliwe.
Grzybica drobno zarodnikowa – ta postać grzybicy powoduje łamanie się włosów tuż nad powierzchnią skóry, jednak w odróżnieniu od grzybicy strzygącej, praktycznie zawsze odpadają na tej samej wysokości. Kolejnym jej objawem są ogniska całkowicie pozbawione owłosienia – co jednak ciekawe, nie odnotowuje się w ich przypadku jakichkolwiek zmian zapalnych (tylko w sporadycznych przypadkach zauważyć można delikatne rumienie). To właśnie ta odmiana grzybicy posiada największą zakaźność i atakuje przede wszystkim najmłodszych. Pocieszeniem jest fakt, że objawy nie przerzucają się na inne partie ciała, całkowicie zamykając obszar swojego działania na owłosionej skórze głowy.
Sposoby leczenia grzybicy skóry głowy
W leczeniu grzybicy skóry głowy stosuje się przede wszystkim środki przeciwgrzybiczne, miejscowe oraz specyfiki o działaniu ogólnym. W tym pierwszym przypadku, konieczne jest najpierw przeprowadzenie badań mikologicznych, aby w stu procentach wyeliminować możliwość postawienia złej diagnozy. Jak się bowiem okazuje, w przypadku niektórych schorzeń, objawy mogą być łudzące podobne do infekcji grzybiczych.
Terapia przeciwgrzybiczna musi być wspierana dodatkowo leczeniem ogólnym, w którym najpopularniejsze są w ostatnim czasie pochodne terbinafiny, a oprócz nich także flukanazol, czy też gryzeofulwina. Mówiąc najogólniej, związki te niszczą grzyba od środka, co w efekcie przynosi jego całkowite obumarcie. To, który z nich zostanie ostatecznie wybrany w terapii zależne jest od tego z jakim rodzajem zmian grzybiczych mamy do czynienia.
Leczenie miejscowe natomiast, wspomaga przebieg całej terapii i może w dużym stopniu skrócić czas jej trwania. W tym przypadku stosuje się preparaty przeciw grzybom i bakteriom w postaci szamponów, lotonów oraz ampułek. Zalecane jest także jak najczęstsze ścinanie włosów w celu bezzwłocznego usuwania ich zakażonych struktur, które mogłyby doprowadzić do infekcji kolejnych pasm.

zobacz inne artykuły